stoppen met drinken dag 12 tm 14

Dag 11 alcoholvrij – De onrust begint te wennen

Het is nu dag 11 van mijn alcoholvrije avontuur en de onrust in mijn hoofd heeft zich toch lekker genesteld. Er is geen ontsnappen meer aan, zo lijkt het. De spanning en de innerlijke strijd zijn een beetje mijn nieuwe beste vrienden geworden. Ik weet waarom ik dit doe, maar dat maakt het niet makkelijker. Het voelt soms alsof ik een constant gevecht voer met mijn eigen gedachten.

Ik mis die momenten waarop ik een drankje pakte en alles ineens “beter” leek. De gezelligheid, de “relax” knop die je in je hoofd lijkt aan te zetten. En nu? Nu voel ik me soms gewoon een beetje ongemakkelijk. Ik weet niet zeker of het komt door het stoppen met drinken of door de antidepressiva die ik slik. Misschien wel allebei. Maar goed, ik ben vastberaden om door te zetten, hoe ongemakkelijk het ook is.

Dag 12 alcoholvrij – Doorzetten, ook als het niet altijd lekker gaat

Dag 12, en de onrust is er nog steeds, maar ik begin het nu een beetje te accepteren. Het is een soort van: “Oké, dit is nu eenmaal hoe het is.” Niet dat ik het fijn vind, maar ik kan er wel mee omgaan. Mijn oude gewoontes loslaten is lastig. En bij elke bijeenkomst met vrienden of familie, denk ik altijd even aan dat moment dat ik het liefst in mijn eentje de drankvoorraad zou willen aanvullen. Maar dat doe ik dus niet. Niet deze keer.

Het voelt soms als een strijd, maar ik ben er nog steeds, dus dat betekent dat ik iets goed doe, toch? Ik weet dat het uiteindelijk beter wordt. Het is gewoon die lange weg naar die “O ja, dit is hoe het moet voelen” momenten. Ik ga door. Meer over het omgaan met de spanning van het alcoholvrije leven?.

Dag 13 alcoholvrij – Het feestje van mijn zusje: De verleiding van de oude ik

Vandaag was het eindelijk zover: de nieuwjaarsborrel van mijn zusje P. Ik had me eigenlijk best verheugd, een beetje gezelligheid en een moment om met vrienden en familie te zijn. Maar toen begon ik te denken aan hoe die feestjes vroeger gingen. Ik was altijd degene die absoluut op de bar stond te dansen – je weet wel, met een drankje in mijn hand en de grootste glimlach. De feestneus noemde ik mezelf altijd. En ja, mijn zwager was niet altijd even blij met mijn dansmoves bovenop de bar (sorry, zwager, maar het was echt een ding). Ik liet altijd een beetje kaarsvet achter op de bar, maar ach, dat hoorde erbij, toch?

Maar toen het moment kwam om naar de borrel te gaan, begon ik mezelf een beetje te voelen zoals ik me vroeger altijd voelde: met de gedachten aan een avond vol drank, muziek, en de behoefte om zoveel mogelijk aandacht te trekken. Ik zag het al voor me: die ongeremde versie van mezelf die na een paar drankjes niet meer te stoppen was, te veel praatte, te veel danste, en de boel gewoon een beetje op stelten zette.

Toen gebeurde iets onverwachts. In plaats van mezelf naar dat feestje te trekken, besloot ik op het laatste moment om niet te gaan. Oeps, ja, ik had gehoopt dat ik wel zou gaan en alles prima zou kunnen handelen zonder alcohol. Maar de gedachte dat ik daar zou staan, de drukte in me op zou nemen, en zonder de vertrouwde alcohol een beetje “op mijn best” te moeten zijn… dat voelde ineens niet fijn.

Dus, daar ging ik, mijn comfortzone een stukje verder verlaten. Geen bar-dans-moves vandaag, geen chaos. Ik koos ervoor om thuis te blijven, en achteraf was dat misschien wel de beste beslissing. Natuurlijk miste ik het oude feestgevoel, maar ik voelde ook dat ik mezelf iets nieuws aan het leren was: soms is het oké om niet de feestneus te zijn, soms is het oké om te zeggen: “Dit is niet mijn moment.” De oude ik zou misschien op de bar zijn gesprongen, maar deze keer koos ik voor een rustige avond – en dat voelt eigenlijk best goed.

Dag 14 alcoholvrij – Trots en nog steeds een beetje onrustig

Vandaag, op dag 14, ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt om niet naar dat feest te gaan. Het voelde echt als de juiste beslissing. Zelfs als dat betekent dat ik de oude, feestelijke ik niet heb kunnen laten zien, voelde het goed om te kiezen voor mezelf. Die stem in mijn hoofd die zei “je kunt dit niet”, werd steeds stiller.

De afgelopen dagen waren een rollercoaster van gedachten, van twijfel tot acceptatie, maar ik blijf mezelf trouw. Elke dag zonder alcohol is een overwinning, ook al voelt het af en toe als een gevecht. Ik ben nog steeds in de overgang naar een rustiger leven zonder drank, en hoewel dat niet altijd makkelijk is, weet ik dat ik op de goede weg ben. En wie weet? Misschien kan ik binnenkort weer die feestneus zijn – maar dan zonder de alcohol. Je weet maar nooit! Meer over hoe je keuzes maakt zonder alcohol.

Dankbaar voor de kleine overwinningen

Ondanks de onrust, de twijfels en de momenten waarop ik de verleiding bijna niet kon weerstaan, ben ik deze dagen ook dankbaar voor de kleine overwinningen. Het zijn de dingen die ik vaak niet direct merk, maar die wel het verschil maken. Zoals het feit dat ik op dag 13 niet naar dat feestje ging, of dat ik op dag 14 besloot om gewoon rustig te blijven, zonder mezelf te dwingen te doen wat anderen misschien van me verwachten.

Ik ben dankbaar voor de momenten van zelfreflectie, waarin ik echt even stilsta bij mijn eigen gevoelens en verlangens. En voor het feit dat ik elke dag weer de keuze maak om door te zetten, ook als het soms ongemakkelijk aanvoelt. De momenten van twijfel en onrust helpen me om sterker te worden. Ik ben dankbaar voor mijn groei, zelfs als het pad niet altijd makkelijk is.

Elke keer als ik mijn eigen grenzen stel en trouw blijf aan wat ik nodig heb, voel ik me sterker worden. Het is niet altijd makkelijk, maar het is een leerproces waarin ik mezelf steeds beter begrijp. Soms gaat het langzaam, maar elke stap vooruit brengt me dichter bij wie ik wil zijn. En daar, midden in al de twijfels en uitdagingen, ben ik ontzettend dankbaar voor.